ინდოეთმა ითამაშა მსოფლიო ჩემპიონატზე, არის კრიკეტის მსოფლიო ჩემპიონატის გამარჯვებული და ასევე ჰოკეის მსოფლიო ჩემპიონი! კარგი, ახლა კი მოდით სერიოზულად ვისაუბროთ იმაზე, თუ რატომ ვერ მოხვდა ინდოეთი ფეხბურთის მსოფლიო ჩემპიონატზე.
ინდოეთმა 1950 წელს მსოფლიო ჩემპიონატის საგზური მოიპოვა, თუმცა იმ ფაქტმა, რომ ინდოელები იმ დროს ფეხშიშველნი თამაშობდნენ, რაც ფიფას მიერ დიდი ხნის განმავლობაში აკრძალული იყო, ასევე იმ დროს უცხოური ვალუტის ნაკლებობამ, ასევე ოკეანის გადაღმა ნავით ბრაზილიაში გამგზავრების აუცილებლობამ აიძულა ინდოეთის ნაკრები 1950 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის საკვალიფიკაციო ეტაპისთვის უარი ეთქვა, რომელსაც ინდოეთის ფეხბურთის ფედერაცია (IFF) იმ დროს ოლიმპიადაზე მნიშვნელოვნად არ მიიჩნევდა. თუმცა, იმ დროს ინდური ფეხბურთი მართლაც საკმაოდ ძლიერი იყო. 1951 წელს ნიუ-დელიში აზიურ თამაშებზე ირანი 1-0 დაამარცხა და მამაკაცთა ფეხბურთის ჩემპიონატი მოიგო - საშინაო თამაში საპატიო არ არის. 1962 წელს ინდოეთმა ჯაკარტაში სამხრეთ კორეა 2-1 დაამარცხა და აზიის თამაშების ჩემპიონატი მოიგო. 1956 წელს ინდოეთი, რომელიც ასევე მონაწილეობდა ოლიმპიურ თამაშებში, ოთხეულში იყო პირველი გუნდი, რომელმაც ასეთ სიმაღლეებს მიაღწია.
ინდოეთის ფეხბურთის ასოციაცია (IFA) გაცილებით ღიაა, ვიდრე ჩინეთის ფეხბურთის ასოციაცია (CFA), რომელმაც 1963 წელს დაიქირავა უცხოელი მთავარი მწვრთნელი და აქამდე 10 დიპლომატი დაიქირავა, მათ შორის ჰორტონი, რომელიც ჩინეთის ეროვნული ნაკრების მთავარი მწვრთნელი იყო და რომელიც ინდოეთის ნაკრებს ხუთი წლის განმავლობაში (2006-2011) ხელმძღვანელობდა, რაც ყველაზე ხანგრძლივი დიპლომატიის სათავეში ყოფნის ყველაზე ხანგრძლივი პერიოდია, რამაც ინდურ ფეხბურთში გარღვევა არ გამოიწვია.
ინდოეთის ფეხბურთის ფედერაციამ (IFF) 2022 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის ფინალურ ეტაპზე გასვლა დაისახა მიზნად. ინდოეთის ლიგის მიზანი ჩინეთის სუპერლიგის გადაჭარბებაა - 2014 წელს ანელკა შეუერთდა მუმბაი სიტის, პიერო - დელი დინამოს, პირე, ტრეზეგე და იონგ ბერი და სხვა ვარსკვლავებიც თამაშობდნენ ინდოეთის პრემიერ ლიგაში, მანჩესტერ იუნაიტედის ყოფილმა თავდამსხმელმა ბერბატოვმაც გააფორმა კონტრაქტი ინდოეთის პრემიერ ლიგის გუნდთან, კერალა ბლასტერსთან, მიმდინარე წლის ზაფხულში. თუმცა, საერთო ჯამში, ინდოეთის ლიგა ჯერ კიდევ ძალიან უმცროს დონეზეა და ინდოელები კრიკეტს ფეხბურთს ამჯობინებენ, ამიტომ ინდოეთის ლიგა სპონსორების ინტერესს ვერ იპყრობს.
ბრიტანელებმა ინდოეთი ამდენი წლის განმავლობაში კოლონიზაცია მოახდინეს და წასვლისას მსოფლიოს საყვარელი ფეხბურთის ბურთი თან წაიღეს, ალბათ იმიტომ, რომ ეს სპორტი ინდოეთისთვისაც არ იყო შესაფერისი. შესაძლოა, ინდოელები ძალიან მორცხვები არიან იმისთვის, რომ ბურთის თამაშები ჯოხის გარეშე ითამაშონ...
ინდოეთის საფეხბურთო გუნდი 1950 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე ბრაზილიაში
ფეხშიშველი ხალხის ლეგენდა
იმ ეპოქაში, როდესაც ინდოეთი თავისუფლებისთვის იბრძოდა და ბრიტანეთში წარმოებულ საქონელს ბოიკოტს უცხადებდა, ინდოელი ფეხბურთელების ფეხშიშველი თამაში, რა თქმა უნდა, კიდევ უფრო გააძლიერებდა ინდურ ნაციონალიზმს, თუ მოედანზე ბრიტანელების დამარცხებას შეძლებდნენ, ამიტომ ინდოელი ფეხბურთელების უმეტესობა ფეხშიშველი თამაშის ჩვევას ინარჩუნებდა. მიუხედავად იმისა, რომ ინდოელი ფეხბურთელები სპორტული ფეხსაცმლის ტარებას 1952 წლამდე არ იყვნენ მიჩვეულები, წვიმის დროს მოედანზე მათი ტარება უწევდათ, რათა დაცემის რისკი მინიმუმამდე დაეყვანათ.
ინდოეთის ნაკრებმა, რომელმაც დამოუკიდებლობა მხოლოდ 1947 წელს გამოსცადა და 1948 წლის ლონდონის ოლიმპიურ თამაშებში მონაწილეობა მიიღო, როგორც საერთაშორისო ფეხბურთში სრულიად ახალი ძალა, ტურნირის პირველ რაუნდში საფრანგეთმა 2:1 დაამარცხა, თუმცა მოედანზე მყოფი თერთმეტი მოთამაშიდან რვა ფეხსაცმლის გარეშე თამაშობდა. როგორც ბრიტანეთის იმპერიამ, ინდოეთმა თავისი შესანიშნავი თამაშით ინგლისელი გულშემატკივრების გული და გონება მოიგო და მათ ნათელი მომავალი ელით.
ქაოსის ტურნირი
მსოფლიო მეორე მსოფლიო ომის, კაცობრიობის ისტორიაში ყველაზე უარესი ომის, შემდეგ აღდგენას ცდილობს. დანგრეულ ევროპას აღარ შეეძლო მსოფლიო ჩემპიონატის მასპინძლობა, ამიტომ 1950 წლის ტურნირის ადგილად ბრაზილია შეირჩა, ფიფამ კი აფრიკის ფეხბურთის კავშირს 16 ადგილიდან ერთ-ერთი გადასცა, ხოლო 1950 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის შესარჩევი ეტაპის აზიურმა გუნდებმა, რომელთა შორის ფილიპინები, ბირმა, ინდონეზია და ინდოეთი იყვნენ, ტურნირი მის დაწყებამდეც კი შეწყვიტეს, სახსრების ნაკლებობის გამო. თუმცა, სახსრების ნაკლებობის გამო, ფილიპინებმა, მიანმარმა და ინდონეზიამ მატჩები შეწყვიტეს შესარჩევი ეტაპის დაწყებამდე. ინდოეთს გაუმართლა, რომ მსოფლიო ჩემპიონატზე ერთი შესარჩევი მატჩის გარეშე გავიდა.
სხვადასხვა მიზეზით ევროპული გუნდების მასობრივი არყოფნისა და არგენტინის მიერ მონაწილეობაზე უარის თქმის გამო. იმისათვის, რომ 16 გუნდი ჰყოლოდა და თავიდან აეცილებინათ უხერხული მსოფლიო ჩემპიონატი, ბრაზილიას, როგორც მასპინძელს, მოუწია გუნდების გამოყვანა მთელი სამხრეთ ამერიკის ქვეყნებიდან და ბოლივიური და პარაგვაული გუნდების საშუალო მაჩვენებელი ძლივს მოხვდნენ ტურნირზე.
შეჯიბრზე ვერ მოსვლა
თავდაპირველად მესამე ჯგუფში იტალიასთან, შვედეთთან და პარაგვაისთან ერთად მოხვედრილი ინდოეთი სხვადასხვა მიზეზის გამო ტურნირზე ვერ გავიდა და მსოფლიო თასზე თავისი იმპერიის დემონსტრირების ერთადერთი შანსი ხელიდან გაუშვა.
მიუხედავად იმისა, რომ მოგვიანებით გავრცელდა ხმები, რომ FIFA-მ ინდოეთის ნაკრებს ტურნირზე ფეხშიშველი თამაშის უფლება არ მისცა, ინდოეთის გუნდმა ნანობა გამოთქვა, რომ ტურნირში მონაწილეობა ვერ შეძლო. თუმცა, ფაქტია, რომ FIFA-ს კონკრეტული წესები სათამაშო მოედანზე გასვლისას მოთამაშეთა აღჭურვის შესახებ მხოლოდ 1953 წელს იქნა ფორმალიზებული.
რეალური ისტორია, შესაძლოა, იმაში მდგომარეობს, რომ მაშინდელი ინდოეთის ფეხბურთის ფედერაცია (AIFF) სრულიად უმწეო იყო დაახლოებით 100,000 კრორი რუპიის უზარმაზარი ხარჯის გამო და რომ ბრაზილიაში მსოფლიო ჩემპიონატზე დასასწრებად დაახლოებით 15,000 კილომეტრის გავლა, რომელიც ოლიმპიურ თამაშებზე ნაკლები მნიშვნელობის იყო, კორუმპირებული და სულელი ინდოელი ჩინოვნიკების მიერ სრულიად არასაჭიროდ მიიჩნეოდა და უკეთესად გამოიყენებოდა მითვისებისთვის. ამრიგად, მიუხედავად იმისა, რომ ინდოეთის შტატების საფეხბურთო ასოციაციები აქტიურად აფინანსებდნენ ინდოეთის ნაკრების მონაწილეობის ხარჯებს და FIFA-მ რთული გადაწყვეტილება მიიღო, დაეფარა ინდოეთის ნაკრების მონაწილეობის ხარჯების უმეტესი ნაწილი, ინფორმაციის მიწოდების დაგვიანების და მსოფლიო ჩემპიონატში მონაწილეობისადმი ინტერესის ნაკლებობის გამო, ინდოეთის ფეხბურთის ფედერაციამ არჩია დუმილი და 1950 წლის მსოფლიო ჩემპიონატის დაწყებამდე ათი დღით ადრე FIFA-ს გაუგზავნა დეპეშა მსოფლიო ჩემპიონატისთვის მოსამზადებლად. არასაკმარისი მოსამზადებელი დროის, დაგვიანებული კომუნიკაციისა და მოთამაშეების შერჩევის სირთულეების გამო, ინდოეთის ფეხბურთის ისტორიაში ყველაზე დიდ შეცდომად იქცა მსოფლიო ჩემპიონატში მონაწილეობის არმიღების გამოცხადება.
1950 წლის ბრაზილიაში გამართულ მსოფლიო ჩემპიონატზე მხოლოდ 13 გუნდი მონაწილეობდა, რითაც 1930 წელს ურუგვაიში გამართულ მსოფლიო ჩემპიონატს ისტორიაში ყველაზე ნაკლები გუნდის მქონე მსოფლიო ჩემპიონატი შეუერთდა. ეს აუცილებელი ეტაპი იყო იმ ეპოქაში, როდესაც მსოფლიო ჩემპიონატი ჯერ კიდევ არ იყო გლობალური საზრუნავი და სხვადასხვა ქვეყნის ყურადღებას იპყრობდა.
ბოლოს დაწერილია
განრისხებულმა FIFA-მ ინდოეთს 1954 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე მონაწილეობის უფლება აუკრძალა, რადგან მათ ბოლო წუთს განაცხადეს, რომ ისინი 1950 წლის მსოფლიო ჩემპიონატში მონაწილეობას არ მიიღებდნენ. ინდოეთის გუნდს, რომელიც იმ დროს გამორჩეული და აზიური ფეხბურთის ერთ-ერთი წამყვანი გუნდი იყო, მსოფლიო ჩემპიონატზე თამაშის შანსი არასდროს მიეცა. იმ დროს, როდესაც ვიზუალური ჩანაწერი არ არსებობდა, „ფეხშიშველი კონტინენტალსის“ სიძლიერის აღწერა მხოლოდ ამ ამბავში ჩართული ადამიანების მონათხრობებში იყო შესაძლებელი. როგორც საილენ მანამ, ლეგენდარულმა ინდოელმა ფეხბურთელმა, რომელიც 1950 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე ინდოეთის კაპიტნად უნდა ეთამაშა, Sports Illustrated-თან ინტერვიუში განაცხადა: „ინდური ფეხბურთი სხვა დონეზე იქნებოდა, ამ მოგზაურობაში რომ დავბრუნებულიყავით“.
ინდური ფეხბურთი, რომელმაც სამწუხაროდ განვითარების შესაძლებლობა ხელიდან გაუშვა, მომდევნო წლებში სტაბილურად დაღმავალ სპირალში მიდიოდა. ქვეყანას, რომლის მთელი მოსახლეობა კრიკეტის თამაშით იყო გატაცებული, თითქმის დაავიწყდა ფეხბურთში ოდესღაც მიღწეული სიდიადე და დიდი ერის ღირსებისთვის ბრძოლა მხოლოდ ჩინეთთან დედამიწის დერბიში შეეძლო.
დამოუკიდებელი ერის სახით მსოფლიო თასზე პირველი აზიური გუნდის ვერგაწევა და მსოფლიო თასზე აზიური გუნდის პირველი გოლის გაუტანლობა ინდური ფეხბურთის ისტორიაში დიდ სინანულს წარმოადგენს.
გამომცემელი:
გამოქვეყნების დრო: 2024 წლის 11 ოქტომბერი
