ჩინური ფეხბურთის მომავლის განხილვისას, ჩვენ ყოველთვის ლიგის რეფორმირების გზებზე ვამახვილებთ ყურადღებას, მაგრამ უგულებელვყოფთ ყველაზე ფუნდამენტურ პრობლემას - ფეხბურთის ადგილს თანამემამულეების გულებში. უნდა ვაღიაროთ, რომ ჩინეთში ფეხბურთის მასობრივი საფუძველი მყარი არ არის, ისევე როგორც სახლის აშენება საძირკვლის ჩაყრის გარეშე, რამდენი დეკორაციაც არ უნდა გაკეთდეს, ის უსარგებლოა.
მოდით, ვაღიაროთ, რომ ჩინელების უმეტესობა ფეხბურთის მიმართ ენთუზიაზმით არ არის განწყობილი. სწრაფი ტემპის საზოგადოებაში ადამიანები უფრო მეტად არიან მიდრეკილნი აირჩიონ ისეთი აქტივობები, რომლებსაც პირდაპირი სარგებელი მოაქვთ, ვიდრე მწვანე მოედანზე ოფლის დაღვრას. ინვოლუციას გულისხმობთ? მართლაც, ამ სასტიკი კონკურენციის გარემოში, როგორც ჩანს, ფეხბურთი ფუფუნების საგნად იქცა და ყველას არ აქვს დრო, რომ ისიამოვნოს.
რატომ არის ფეხბურთი ყოველთვის არაპოპულარული ჩინეთში? მიზეზი სინამდვილეში ძალიან მარტივია.
გადახედეთ ჩვენს სამოყვარულო საფეხბურთო გარემოს. თამაშის შემდეგ ყველა ფრთხილობს და ეშინია ტრავმის მიღების. ამის უკან არა მხოლოდ ფიზიკური ტკივილი, არამედ ცხოვრებისადმი უმწეობა დგას. ბოლოს და ბოლოს, შედარებით სრული სოციალური უზრუნველყოფის მქონე ამ ქვეყანაში ადამიანები კვლავ ღელავენ ტრავმის გამო სამსახურის დაკარგვისა და ცხოვრების მიერ მიტოვების შესახებ. ამის საპირისპიროდ, როგორც ჩანს, დალევა და სოციალიზაცია უფრო „ეფექტური“ არჩევანი გახდა, რადგან მას შეუძლია ურთიერთობების დაახლოება და ერთგულების დემონსტრირება.
ფეხბურთის პოპულარობა ისეთი მაღალი არ არის, როგორც წარმოგვიდგენია. ამ მრავალფეროვან ეპოქაში ახალგაზრდები თამაშებზე არიან დამოკიდებულნი, საშუალო ასაკის და ხანდაზმული ადამიანები მაჯონგს ანიჭებენ უპირატესობას, ფეხბურთი კი დავიწყებულ კუთხედ იქცა. მშობლები უფრო მეტად მზად არიან, შვილებს სპორტის ისეთი სახეობები მოსინჯონ, როგორიცაა კალათბურთი, ჩოგბურთი, მაგიდის ჩოგბურთი, ცურვა და ა.შ. ფეხბურთი ხშირად საუკეთესო არჩევანია.
ჩვენს პროფესიონალურ საფეხბურთო გარემოზე საუბრისას, მისი აღწერა შესაძლებელია, როგორც „მთელ მიწაზე ქათმის ბუმბულების მიმოფანტვა“. ეს გარემო ყოყმანობს მათაც კი, ვინც თავდაპირველად ფეხბურთით იყო გატაცებული. დიდ ქალაქებში მშობლები არ სურთ შვილებს ფეხბურთის თამაშის უფლება მისცენ; პატარა ადგილებში ფეხბურთი კიდევ უფრო უგულებელყოფილია. ქალაქში საფეხბურთო მოედანი მიტოვებული და გულისამრევია.
როგორც რედაქტორი, რომელიც ჩინური ფეხბურთის განვითარებაზეა ორიენტირებული, ღრმად შეშფოთებული ვარ. ფეხბურთი, მსოფლიოში ნომერ პირველი სპორტი, ჩინეთში ასეთ უხერხულ სიტუაციაში იმყოფება. თუმცა, ჩვენ არ შეგვიძლია დანებება. მხოლოდ თანამემამულეებში ფეხბურთის სიყვარულის ფუნდამენტური სტიმულირებით შეძლებს ფეხბურთი ჩინეთში ნამდვილად ფესვების გადგამს.
თუ თქვენც სავსე ხართ ჩინური ფეხბურთის მომავლის მოლოდინებით, გთხოვთ, მოიწონოთ და გააზიაროთ ჩვენი ერთობლივი ძალისხმევა, რათა მეტი ყურადღება მივაქციოთ ამ საკითხს. ერთად შევიტანოთ წვლილი ჩინური ფეხბურთის განვითარებაში!
რატომ არ არის ჩინელების უმეტესობა ასე ენთუზიაზმით აღსავსე ფეხბურთის მიმართ, მაშინ როცა სხვა ქვეყნები მას თავიანთ ცხოვრებად მიიჩნევენ?
როდესაც საქმე მსოფლიოში ყველაზე პოპულარულ სპორტს ეხება, უდავოდ, ფეხბურთი იკავებს თავის ადგილს. თუმცა, ჩინეთში, რომელსაც ხანგრძლივი ისტორია და უზარმაზარი მოსახლეობა აქვს, ფეხბურთი გაცილებით ნაკლებად პოპულარული და ვნებიანია, ვიდრე ზოგიერთ ომით განადგურებულ და ღარიბ ქვეყანაში.
ინდუსტრია განვითარდა, შემდეგ ამ ინდუსტრიაში მყოფ ადამიანებს შეუძლიათ სამ ათასზე მეტი ხელფასი მიიღონ, ინტერნეტში საშუალო ხელფასი მაღალია, რადგან ინდუსტრია მსოფლიო ლიდერია და ახლა საავტომობილო ინდუსტრია და ჩიპების ინდუსტრია იმავე გზით მიდის, ქვეყანამ უნდა განავითაროს ფეხბურთი და შემდეგ უკან არ უნდა დანებდეს, რათა ამ ინდუსტრიის ჯაჭვში ნიჭიერებმა უკეთ იცხოვრონ, მზადყოფნა, რომ თვეში სამი ათასი ხელფასი მიიღონ, სისულელეა!
სადაც ეროვნული სპორტის ორგანო საიმედოა, ჩინეთს შეუძლია დიდი და ძლიერი იყოს, რადგან სპორტში ნაკლები ადამიანია ჩართული, ყველას ძალა შეზღუდულია, სადაც სპორტის კომერციალიზაციის ხარისხი, ეროვნულ სისტემაში ჩართული ადამიანების რაოდენობის გამო, ჩინეთს ამ მხრივ არ აქვს ისეთი, როგორიცაა ფეხბურთი, კალათბურთი, ჩოგბურთი, ფორმულა 1.
არგენტინა და ბრაზილია ღარიბი ქვეყნები არ არიან, ყოველ შემთხვევაში, მათი მოსახლეობა ჩინელებზე ღარიბი არ არის. შესაძლოა, ფეხბურთისადმი მათი გატაცებისა და მისი, როგორც გადარჩენის გამოსავლის გამოყენების მიზეზი თავიდანვე ევროპაში მოხვედრა იყო; თუმცა, ახლა ის უკვე მომწიფებული ინდუსტრიული ჯაჭვის ფორმას წარმოადგენს და ნორმალური აღმავალი არხია. საყვარელ კარიერაზე შრომა დანაშაულის ჩადენაზე მეტს გიხდით, ასე რომ, თუ შეგიძლიათ, რატომაც არა?
ფეხბურთს მხოლოდ ორი ტიპის ადამიანი თამაშობს; ერთი ძალიან მდიდარია და უსაქმურობით იტანჯება. მეორე ტიპი ღარიბია და ბრძოლა სურს. არც ღარიბი და არც მდიდარი ვარჯიშია.
პირდაპირ რომ ვთქვათ, ჩინური ფეხბურთი არ მუშაობს და თქვენნაირი ადამიანების დიდი რაოდენობა ამის მთავარი მიზეზია. პირველ რიგში, მართლა ფიქრობთ, რომ ეს საგრაფო გუნდები წმინდად სამოყვარულოა? გარდა ამისა, პეკინის გუოანი ორ ან სამეულში მთავარია, ის ასევე ახალგაზრდული საწვრთნელი გუნდია. და მაშინაც კი, თუ ის, რასაც ამბობთ, მართალია, მე ჩურჩულებთ, რომ რეალ მადრიდიც დამარცხდა იმ სამოყვარულო გუნდთან, რომელზეც საუბრობთ, ესპანური ფეხბურთი უიმედოა?
ვფიქრობ, ამ ეტაპზე არ არის საჭირო ელექტრონული სპორტის ტრადიციულ სპორტთან შედარებით ზედმეტი ზეწოლის გამო ფიქრი, რადგან სოციალური და გასართობი ორი ასპექტი ერთმანეთს ვერაფერში ცვლის და მათი მომხმარებელთა ჯგუფები სრულად არ ემთხვევა ერთმანეთს. ელექტრონული სპორტის ბევრ ახალ გულშემატკივარს შეიძლება სპორტი არ აინტერესებს, ძნელი სათქმელია, რომ ისინი ტრადიციული სპორტის ბაზრის დიდ წილს ნამდვილად იკავებენ. განსაკუთრებით თანამედროვე გართობის ვარიანტების მზარდი რაოდენობის მიუხედავად, ტრადიციულ სპორტს, როგორც ერთ-ერთ მცირერიცხოვან სოციალურ და გასართობ ვარიანტს, ეკოსისტემაში ბევრი კონკურენტი არ ჰყავს და აქ მოცემული საფუძვლებით, სუპერსტრუქტურა არც ისე ცუდი იქნება. ელექტრონული სპორტის აღმავლობისა და წუხილის გამო, პირველი უნდა იყოს გრძელი ვიდეო პლატფორმა, ბოლოს და ბოლოს, „დრამის ყურება თუ ორი თამაშის თამაში“ ნამდვილად ბევრი ადამიანი არჩევანის წინაშე დადგება. ბოლო წლებში ფეხბურთის განვითარება გარკვეულ სირთულეებს წააწყდა, როგორც თავად ტრადიციული სპორტის, მარკეტინგული მეთოდების, კონკურენტუნარიანობის დონის, ეკონომიკური ფაქტორების, ოპერაციული იდეების და პოლიტიკური გავლენის თვალსაზრისითაც კი, რაც ახლა უფრო სასწრაფოდ საჭიროებს ფეხბურთის პრობლემების მოგვარებას.
თუმცა, ეს არ ნიშნავს, რომ ჩინელებს ფეხბურთისადმი ენთუზიაზმი არ აქვთ. სინამდვილეში, ბოლო წლებში, ქვეყნის ყურადღებისა და ფეხბურთში ინვესტიციების ზრდის კვალდაკვალ, სულ უფრო მეტი ჩინელი იწყებს ფეხბურთზე ყურადღების მიქცევას და მასში მონაწილეობას. ჩინური ფეხბურთის მომავალი განვითარებაც იმედისმომცემია.
გამომცემელი:
გამოქვეყნების დრო: 2024 წლის 18 ოქტომბერი
