مسابقه تنیس

تنیس یک بازی توپی است که معمولاً بین دو بازیکن تک نفره یا ترکیبی از دو جفت انجام می‌شود. یک بازیکن توپ تنیس را با راکت تنیس از روی تور در زمین تنیس عبور می‌دهد. هدف بازی این است که حریف نتواند توپ را به طور مؤثر به سمت خودش برگرداند. بازیکنانی که نتوانند توپ را برگردانند امتیازی دریافت نمی‌کنند، در حالی که حریفان امتیاز می‌گیرند.

تنیس یک ورزش المپیکی برای همه طبقات اجتماعی و همه سنین است. هر کسی که به راکت دسترسی داشته باشد می‌تواند این ورزش را انجام دهد، از جمله افراد دارای ویلچر.

تاریخچه توسعه

بازی مدرن تنیس در اواخر قرن نوزدهم در بیرمنگام انگلستان با نام تنیس روی چمن آغاز شد. این بازی ارتباط نزدیکی با بازی‌های مختلف میدانی (چمنی) مانند کروکت و بولینگ و همچنین ورزش قدیمی راکتی که امروزه به عنوان تنیس واقعی شناخته می‌شود، دارد.

در واقع، در بیشتر قرن نوزدهم، اصطلاح تنیس به تنیس واقعی اشاره داشت، نه تنیس روی چمن: برای مثال، در رمان سیبل (۱۸۴۵) اثر دیزرائیلی، لرد یوجین دویل اعلام کرد که «به کاخ همپتون کورت خواهد رفت و تنیس بازی خواهد کرد.»

قوانین تنیس مدرن از دهه ۱۸۹۰ به ندرت تغییر کرده‌اند. دو استثنا از سال ۱۹۰۸ تا ۱۹۶۱ وجود داشت که در آن زمان رقبا مجبور بودند همیشه یک پای خود را نگه دارند و در دهه ۱۹۷۰ از تایبریک استفاده می‌شد.

جدیدترین مورد اضافه شده به تنیس حرفه‌ای، به‌کارگیری فناوری نظردهی الکترونیکی و سیستم کلیک و چالش است که به بازیکنان اجازه می‌دهد تا با فراخوان‌های خط تا یک امتیاز رقابت کنند، سیستمی که با نام Hawk-Eye شناخته می‌شود.

بازی اصلی

تنیس که میلیون‌ها بازیکن تفریحی از آن لذت می‌برند، یک ورزش محبوب و تماشایی در سطح جهانی است. چهار مسابقه قهرمانی اصلی (که با نام گرند اسلم نیز شناخته می‌شوند) به ویژه محبوب هستند: مسابقات آزاد استرالیا در زمین‌های سخت، مسابقات آزاد فرانسه در زمین‌های خاکی، مسابقات ویمبلدون در زمین‌های چمن و مسابقات آزاد آمریکا نیز در زمین‌های سخت برگزار می‌شوند.