وقتی درباره آینده فوتبال چین صحبت می‌کنیم، همیشه روی چگونگی اصلاح لیگ تمرکز می‌کنیم، اما اساسی‌ترین مشکل - جایگاه فوتبال در قلب هموطنان - را نادیده می‌گیریم. باید پذیرفت که پایه و اساس فوتبال در چین محکم نیست، درست مانند ساختن خانه‌ای بدون پی‌ریزی، هر چقدر هم که دکوراسیون انجام شود، بی‌فایده است.
بیایید با آن روبرو شویم، اکثر مردم چین علاقه‌ای به فوتبال ندارند. در یک جامعه‌ی پرشتاب، مردم بیشتر مایل به انتخاب فعالیت‌هایی هستند که می‌توانند منافع مستقیمی به همراه داشته باشند تا اینکه در زمین سبز عرق بریزند. منظورتان از تکامل درونی چیست؟ در واقع، در این محیط رقابتی شدید، به نظر می‌رسد فوتبال به یک کالای لوکس تبدیل شده است و همه وقت ندارند از آن لذت ببرند.
چرا فوتبال همیشه در چین محبوب نیست؟ دلیلش در واقع بسیار ساده است.
به محیط فوتبال آماتور ما نگاهی بیندازید. بعد از یک بازی، همه محتاط هستند و از آسیب دیدن می‌ترسند. نگرانی پشت این موضوع نه تنها درد جسمی، بلکه درماندگی نسبت به زندگی نیز هست. از این گذشته، در این کشور با امنیت اجتماعی نسبتاً کامل، مردم هنوز نگران از دست دادن شغل خود به دلیل آسیب دیدگی و رها شدن توسط زندگی هستند. در مقابل، به نظر می‌رسد نوشیدن و معاشرت به یک انتخاب "مقرون به صرفه‌تر" تبدیل شده است، زیرا می‌تواند روابط را نزدیک‌تر کند و وفاداری را نشان دهد.
محبوبیت فوتبال آنقدر که ما تصور می‌کنیم زیاد نیست. در این دوران متنوع، جوانان به بازی‌ها معتاد شده‌اند، میانسالان و سالمندان فال ماهجونگ را ترجیح می‌دهند و فوتبال به گوشه‌ای فراموش‌شده تبدیل شده است. والدین بیشتر مایلند فرزندانشان ورزش‌هایی مانند بسکتبال، تنیس، تنیس روی میز، شنا و غیره را امتحان کنند. فوتبال اغلب بهترین انتخاب است.
وقتی از محیط فوتبال حرفه‌ای ما صحبت می‌شود، می‌توان آن را به عنوان «پرهای مرغ در سراسر زمین» توصیف کرد. این محیط حتی کسانی را که در ابتدا به فوتبال علاقه داشتند، دچار تردید می‌کند. در شهرهای بزرگ، والدین تمایلی به اجازه دادن به فرزندانشان برای بازی فوتبال ندارند؛ در مکان‌های کوچک، فوتبال حتی بیشتر مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد. زمین فوتبال در شهر متروک و دلخراش است.
به عنوان سردبیری که بر توسعه فوتبال چین تمرکز دارد، عمیقاً نگران هستم. فوتبال، ورزش شماره یک جهان، با چنین وضعیت ناخوشایندی در چین روبرو است. اما ما نمی‌توانیم تسلیم شویم. تنها با تحریک اساسی عشق هموطنان به فوتبال، فوتبال می‌تواند واقعاً در چین ریشه بدواند.
اگر شما هم برای آینده فوتبال چین پر از امید هستید، لطفاً تلاش‌های مشترک ما برای جلب توجه بیشتر به این موضوع را لایک و به اشتراک بگذارید. بیایید با هم در توسعه فوتبال چین سهیم باشیم!
چرا اکثر مردم چین نسبت به فوتبال بی‌علاقه هستند در حالی که سایر کشورها آن را به عنوان زندگی خود می‌بینند؟
وقتی صحبت از محبوب‌ترین ورزش جهان می‌شود، بدون شک فوتبال جایگاه خود را دارد. با این حال، در چین که تاریخ طولانی و جمعیت عظیمی دارد، فوتبال بسیار کمتر از برخی کشورهای جنگ‌زده و فقیر محبوب و پرشور است.
صنعتی توسعه یافته است، سپس افراد شاغل در این صنعت می‌توانند بیش از سه هزار دلار دستمزد بگیرند، میانگین حقوق اینترنت بالاست زیرا این صنعت پیشرو در جهان است و اکنون صنعت خودرو و صنعت تراشه نیز به همین سمت می‌روند، کشور باید فوتبال را توسعه دهد و پس از آن نمی‌تواند تسلیم شود تا استعدادهای این زنجیره صنعت بتوانند بهتر زندگی کنند، تمایل به سه هزار دلار حقوق در ماه احمقانه است!
در جایی که نهاد ملی به ورزش‌های قابل اعتماد متکی است، چین می‌تواند کارهای بزرگ و قوی انجام دهد، زیرا این ورزش افراد کمتری را درگیر می‌کند و قدرت هر فرد محدود است، در جایی که درجه تجاری‌سازی ورزش‌ها پایین است، زیرا تعداد افراد درگیر در سیستم ملی شکست خورده است، چین در این زمینه موفق نیست، مانند فوتبال، بسکتبال، تنیس، و غیره.
آرژانتین و برزیل کشورهای فقیری نیستند، حداقل مردمشان از مردم چین فقیرتر نیستند. دلیل علاقه آنها به فوتبال و استفاده از آن به عنوان راه فرار، شاید در روزهای اول، رسیدن به اروپا بوده باشد؛ اما اکنون این رشته یک زنجیره صنعتی بالغ را تشکیل داده و یک کانال رو به رشد عادی است. سخت کار کردن در شغلی که دوست دارید، درآمد بیشتری نسبت به ارتکاب جرم برایتان به همراه دارد، بنابراین اگر می‌توانید، چرا که نه؟
فقط دو نوع آدم فوتبال بازی می‌کنند؛ یکی خیلی پولدار است و از بیکاری رنج می‌برد. دیگری فقیر است و می‌خواهد مبارزه کند. ورزش کردن نه فقیر است و نه ثروتمند.
رک و پوست کنده بگویم، فوتبال چین خوب پیش نمی‌رود و تعداد زیاد افرادی مثل شما دلیل اصلی آن است. اول از همه، شما واقعاً فکر می‌کنید که آن تیم‌های شهرستانی کاملاً آماتور هستند؟ علاوه بر این، بیجینگ گوان در دو یا سه بازی اصلی حضور دارد و اساساً نردبان تمرین جوانان برای بازی کردن است. و حتی اگر حرف شما درست باشد، من به شما می‌گویم که رئال مادرید هم به تیم آماتوری که در موردش صحبت می‌کنید باخت، آیا فوتبال اسپانیا ناامیدکننده است؟
فکر می‌کنم فعلاً نیازی به نگرانی در مورد ورزش‌های الکترونیکی نسبت به ورزش‌های سنتی به دلیل فشار بیش از حد نیست، این دو از نظر ویژگی‌های اجتماعی و سرگرمی نمی‌توانند به هیچ وجه جایگزین یکدیگر شوند و گروه‌های کاربری آنها کاملاً همپوشانی ندارند، بسیاری از طرفداران جدید ورزش‌های الکترونیکی ممکن است به ورزش اهمیتی ندهند، به سختی می‌توان گفت که آنها واقعاً بخش زیادی از سهم بازار ورزش‌های سنتی را از آن خود می‌کنند. به خصوص با وجود افزایش تعداد گزینه‌های سرگرمی مدرن، ورزش‌های سنتی، به عنوان یکی از معدود گزینه‌های بزرگ اجتماعی و سرگرمی با فعالیت‌های بدنی، رقبای زیادی در اکوسیستم ندارند و با اصول اولیه‌ای که در اینجا ارائه شده است، روبنا خیلی بد نخواهد بود. به دلیل ظهور ورزش‌های الکترونیکی و نیاز به احساس نگرانی، اولین مورد باید پلتفرم ویدیوی طولانی باشد، بالاخره «یک درام تماشا می‌کنم یا دو بازی انجام می‌دهم» بسیاری از مردم واقعاً با این انتخاب روبرو خواهند شد. در سال‌های اخیر، توسعه فوتبال با مشکلاتی مواجه شده است، خود ورزش‌های سنتی، روش‌های بازاریابی، سطح رقابتی، عوامل اقتصادی، ایده‌های عملیاتی و حتی نفوذ سیاست، اکنون نیاز فوری‌تری برای حل فوتبال دارند.
با این حال، این بدان معنا نیست که مردم چین هیچ اشتیاقی به فوتبال ندارند. در واقع، در سال‌های اخیر، با افزایش توجه و سرمایه‌گذاری این کشور در فوتبال، تعداد بیشتری از مردم چین به فوتبال توجه کرده و در این ورزش مشارکت می‌کنند. توسعه آینده فوتبال چین نیز سرشار از امید است.
ناشر:
زمان ارسال: ۱۸ اکتبر ۲۰۲۴
