बेकनबॉअर बायर्न म्युनिकचे मेंदू, धाडस आणि दूरदृष्टी कशी बनली?

गुरुवार २२ मे २००८ रोजी सकाळी मॉस्कोच्या लुझ्निकी स्टेडियममधील व्हीआयपी परिसरात, मँचेस्टर युनायटेडने पेनल्टीवर युईएफए चॅम्पियन्स लीग जिंकल्यानंतर लगेचच. मी नवीनतम प्रत घेऊन उभा आहे...चॅम्पियन्समाझ्या हातात मासिक, जवळच्या टेबलावर गप्पा मारत असलेल्या फ्रांझ बेकेनबॉअरला मुखपृष्ठावर स्वाक्षरी करण्यास सांगण्याची हिंमत एकवटण्याचा प्रयत्न करत आहे.

काही मिनिटांनंतर, शांतता येते आणि क्षणाचा फायदा घेत, मी व्यत्ययाबद्दल माफी मागतो आणि बेकेनबॉअरची सही मागतो. “अर्थात,” तो मान हलवतो, त्याने दिलेला पेन आणि मासिक हातात घेत. तो सही करत असताना, मी त्याला सामन्याबद्दल काय वाटले ते विचारतो. तो थांबतो, नंतर उजव्या हाताने हवेत चिमटा काढतो आणि युनायटेडच्या विजयाचे बारीक अंतर दाखवतो.

त्यावेळी, हावभाव हा एक अद्भुत संक्षिप्त विनोद वाटत होता. नंतर, मला जाणवले की बेकेनबॉअरने त्याच्या कारकिर्दीचा बराचसा काळ याच भागात राहून घालवला होता.

१९६६ मध्ये वेम्बली येथे झालेल्या सामन्यात एका लाईन्समनच्या ध्वजामुळे त्याच्या विश्वचषक जिंकण्याच्या आशा धुळीस मिळाल्या होत्या. चार वर्षांनंतर, जरी तो स्लिंगमध्ये हात निखळून मैदानावर राहिला, तरीही पश्चिम जर्मनीला आतापर्यंतचा सर्वात मोठा विश्वचषक उपांत्य सामना, सात सामन्यांमध्ये एका विचित्र गोलने, इटलीकडून हरवले.

आज हे कधीच घडू शकत नाही पण छातीवर हात बांधलेला त्याचा प्रसिद्ध फोटो - त्याच्या हंसलीला फ्रॅक्चर झाले होते - हा बेकेनबॉअरच्या या सुंदरतेमागे धाडस असल्याचा एक प्रतिष्ठित पुरावा आहे.

१९७४ मध्येही, ज्या वर्षी त्याने युरोपियन कप आणि विश्वचषक जिंकला होता, बेकेनबॉअरचे यश नेहमीचे नव्हते. अ‍ॅटलेटिको माद्रिदविरुद्ध, बायर्नने पराभवापासून एक मिनिट दूर असताना जॉर्ज श्वार्झनबेकने बरोबरी साधली - रोटेनने ४-० असा विजय मिळवला असे पुन्हा एकदा घडले.

विश्वचषक फायनलमध्ये, बेकेनबॉअरचा संघ २० मिनिटेच खेळात होता, कारण जोहान नीस्केन्सच्या पेनल्टीमुळे ओरांजेला आघाडी मिळाली. २५ व्या मिनिटाला पॉल ब्रेटनरने पेनल्टीवरून बरोबरी साधण्यापूर्वी डच खेळाडूने थोडे अधिक क्लिनिकल फोकस केले असते तर निकाल निश्चित करता आला असता. मॅनेजर असतानाही, १९९० च्या विश्वचषक विजयासाठी इंग्लंडने ट्यूरिनमधील पेनल्टीवरून केलेल्या अयोग्यतेचे खूप श्रेय त्याला गेले.

नशिबाच्या चढउतारांनी अनेक फुटबॉलपटूंना असंतुलित किंवा कटु केले आहे, तरीही किपलिंगच्या विजय आणि आपत्तीच्या दुहेरी ढोंगींसमोर, बेकेनबॉअरची सुंदर संयमता उल्लेखनीय आहे. ब्रायन क्लॉ देखील त्याच्याबद्दल असे म्हणण्यास प्रेरित झाले: "मी एकदा फ्रांझ बेकेनबॉअरला एका रेस्टॉरंटमध्ये प्रवेश करताना पाहिले होते आणि तो फुटबॉल खेळण्याच्या पद्धतीप्रमाणेच करत असे: वर्ग आणि अधिकाराने."

फुटबॉल इतिहासाकडे पाहण्याचा एक मार्ग म्हणजे खेळाडू आणि प्रशिक्षकांमधील अधिकार आणि प्रभावासाठी सतत, न सुटणारा संघर्ष. १९३० पासून, प्रशिक्षकांचा नेहमीच वरचष्मा राहिला आहे परंतु बेकेनबॉअर हे अशा काही फुटबॉलपटूंपैकी एक आहेत ज्यांनी खेळ खेळण्याची पद्धत खरोखरच बदलली आहे.

जरी त्याला डगआउटमधील जीवनाचा कधीच आनंद मिळाला नाही - पश्चिम जर्मनी, मार्सेली आणि बायर्नचे प्रशिक्षक होण्यास तो सहमत झाला कारण त्याला ज्या संस्थांची काळजी होती त्यांना मदत करणे भाग पडले - तरीही त्याने मैदानावर स्वतःला एक हुशार प्रशिक्षक म्हणून लवकरच सिद्ध केले.

१९६७ मध्ये, बायर्नने त्यांचा पहिला युरोपियन ट्रॉफी, कप विनर्स कप जिंकला. रोटेन निश्चितच प्रगती करत होते - १९६३ मध्ये बुंडेस्लिगा स्थापन झाली तेव्हा ते इतके महत्त्वाचे नव्हते की त्यांना सामील होण्यासाठी आमंत्रित केले जाऊ शकत नव्हते - परंतु बेकेनबॉअरला हे समजले की एक पाऊल बदलण्याची आवश्यकता आहे. त्यांच्या दूरदर्शी प्रशिक्षक झ्लाटको काजकोव्स्कीच्या नेतृत्वाखाली, बायर्न थोडे जास्तच शूर होते. जर त्यांना बुंडेस्लिगा जिंकायचे असेल - आणि युरोपियन कपमध्ये संधी मिळवायची असेल - तर त्यांना अधिक कार्यक्षम बनण्याची आवश्यकता होती.

युगोस्लाव्ह संघाच्या नेतृत्वाखाली असे घडणार नव्हते, कारण एका वर्षानंतर त्यांनी क्लब सोडला. १९७४ ते १९७६ दरम्यान, बायर्न सलग तीन युरोपियन कप जिंकणारा तिसरा संघ बनला. डेटमार क्रॅमर आणि उडो लाटेक यांच्या व्यवस्थापनाखाली रोटेनचा ट्रेबल जिंकला गेला असला तरी, स्वीपर म्हणून खेळाचे दिग्दर्शन करणारे बेकेनबॉअर हे त्या सुवर्णकाळाचे खरे शिल्पकार होते असे तुम्ही म्हणू शकता.

बेकेनबॉअर हा एक मुक्त खेळाडू म्हणून इतका प्रभावशाली होता की, १९८३ मध्ये त्याने निवृत्ती घेतल्यानंतरही जर्मन फुटबॉल त्याच्या दिग्गजांच्या तावडीत सापडला. १९९६ मध्येही, जेव्हा जर्मनी युरोपियन चॅम्पियन बनला, तेव्हा त्यांचा सर्वात प्रभावशाली खेळाडू स्वीपर मॅथियास सॅमर होता. युरो २००० च्या विनाशकारी स्पर्धेनंतर, रुडी व्होलरने जबाबदारी स्वीकारल्याशिवाय, मॅन्सशाफ्टने अखेर रणनीतिक धर्मद्रोह केला - जर्मन भाषेत - आणि स्वीपरला सोडून दिले.

एक तरुण खेळाडू म्हणून, बेकेनबॉअर हा १९६० च्या दशकातील जगातील सर्वात महान आक्रमक फुल-बॅक, जियासिंटो फॅचेट्टीचा एक विवेकी चाहता होता. ब्रायन ग्लॅनव्हिल यांनी त्यांच्यापालकइटालियन आयडॉलसाठी श्रद्धांजली, "फॅचेट्टीच्या लेफ्ट-बॅककडून झालेल्या शानदार आक्रमणांना आणि त्याच्या गडगडणाऱ्या उजव्या पायाच्या फटक्यांना पाहून, बेकेनबॉअरने स्वतःला विचारले की, एक लिबेरो आणि स्वीपर म्हणून, त्याने अधिक मध्यवर्ती भूमिकेतून आक्रमण का करू नये. त्याने तसे केले आणि बायर्न म्युनिकमध्ये एकूण फुटबॉलचा जन्म झाला."

ग्लॅनव्हिलचा शेवटचा मुद्दा वादग्रस्त आहे. बेकेनबॉअरने स्वतःच्या वतीने कधीही इतके भव्य दावे केले नाहीत. तरीही, खेळाबद्दल खूप विचार करणारा एक व्यक्ती म्हणून, एकूण फुटबॉलबद्दल त्याचे स्वतःचे मनोरंजक मत होते, एकदा ते म्हणाले होते: "कोणत्याही जादूच्या सूत्रापेक्षा आश्चर्याच्या घटकामुळे ते अधिक प्रभावित झाले. डच इतके दिवस त्यातून सुटले कारण विरोधी पक्षाला ते कोणत्या युक्त्यांचा सामना करत आहेत हे कधीच कळू शकले नाही. तेथे कोणतेही युक्ती नव्हते, फक्त चेंडूसह हुशार खेळाडू होते."

दुसऱ्या शब्दांत सांगायचे तर, खेळाच्या विकासात प्रशिक्षक आणि खेळाडूंच्या संबंधित प्रभावाबद्दल वारंवार होणाऱ्या वादात, बेकेनबॉअरला खात्री आहे की, फुटबॉल हिपस्टर स्कूल ऑफ हिस्ट्री काहीही सुचवत असले तरी, रिनस मिशेलपेक्षा एकूण फुटबॉल जोहान क्रुयफला खूप जास्त देणे लागतो.

ओस्वाल्डो अर्डिल्स म्हणाले की जर्मनीचा सर्वात महान जिवंत फुटबॉलपटू हा एक असा नेता होता जो उत्कृष्ट फुटबॉल खेळला. बेकेनबॉअरचे गौरवशाली दिवस त्या काळाची आठवण करून देतात जेव्हा प्रशिक्षक सर्व हुकूमशाही सूक्ष्म व्यवस्थापक नव्हते आणि खेळाडू देखील नेते असू शकत होते.

त्याच्या शैलीने सर्वांनाच पटवून दिले असे नाही. न्यू यॉर्क कॉसमॉसमधील दोन कारकिर्दीत, त्याचे नाटक इतके सेरेब्रल होते की एका अधिकाऱ्याने एका मिनियनकडे तक्रार केली: "क्रॉटला त्याचे गाढव समोर आणायला सांग - आम्ही बचावासाठी एका माणसाला दहा लाख देत नाही."

शेवटी, आम्ही आमच्या कंपनीकडून फुटबॉलशी संबंधित उत्पादनांची शिफारस करू.