Wéi de Beckenbauer zum Gehir, zum Mutt an zur Visioun vu Bayern München gouf

Et ass Donneschdeg, den 22. Mee 2008, an de fréie Moiesstonnen, am VIP-Beräich vum Luzhniki-Stadion zu Moskau, kuerz nodeems Manchester United d'UEFA Champions League am Elfmeterschéissen gewonnen huet. Ech stinn do mat der neister Kopie vunChampionenZäitschrëft a menger Hand, a probéiert de Courage ze fannen, de Franz Beckenbauer, deen un engem Dësch an der Géigend an engem Gespréich ass, ze froen, d'Cover z'autograféieren.

No e puer Minutten gëtt et eng Rou an, andeems ech de Moment notzen, entschëllegen ech mech fir d'Ënnerbriechung a froen no dem Beckenbauer seng Ënnerschrëft. „Natierlech“, nickt hien a hëlt frëndlech de Bic an d'Zäitschrëft un. Wärend hien ënnerschreift, froen ech hien, wat hie vum Match gehalen huet. Hie mécht eng Paus a dréckt dann mat senger rietser Hand an d'Loft, fir de knappe Virsprong vum United-Victoire ze vermëttelen.

Deemools huet dës Gest einfach wéi e wonnerbar präzis Stéck Expertise ausgesinn. Méi spéit ass mir opgefall, datt de Beckenbauer e groussen Deel vu senger Carrière an dëse Randberäicher verbruecht huet.

Eng Fändel vun engem Liniesriichter hat seng Hoffnungen, d'Weltmeeschterschaft 1966 zu Wembley ze gewannen, zerstéiert. Véier Joer méi spéit, och wann hien um Terrain bliwwen ass mat sengem ausgerenkten Aarm an enger Schling, huet Westdäitschland trotzdem dat bescht Weltmeeschterschaft-Halleffinall aller Zäiten, mat engem Ongläichgewiicht vun siwen Punkten, géint Italien verluer.

Et kéint haut ni geschéien, awer déi berühmt Opnam vun him mat sengem Aarm virun der Broscht – hie hat sech säi Schléissebeen gebrach – ass en ikonesche Beweis dofir, datt beim Beckenbauer Courage hannert der Eleganz stoung.

Och am Joer 1974, dem Joer an deem hien den Europapokal an d'Weltmeeschterschaft gewonnen huet, waren dem Beckenbauer seng Erfolleger kaum Routine. Géint Atletico Madrid war de Bayern eng Minutt vun der Néierlag ewech, ier de Georg Schwarzenbeck ausgeglach huet - soudatt d'Roten eng Widderhuelung mat 4-0 gewonnen hunn.

An der Weltmeeschterschaftsfinale war d'Ekipp vum Beckenbauer kaum 20 Minutten am Spill, wéi den Johan Neeskens e Penalty fir Oranje a Féierung bruecht huet. E bësse méi klinesch Opmierksamkeet vun den Hollänner hätt d'Resultat kënne sécheren, ier de Paul Breitner an der 25. Minutt mam Punkt ausgläiche konnt. Och als Trainer war säin Triumph bei der Weltmeeschterschaft 1990 vill op d'Onfäegkeet vun England mam Punkt aus zu Turin zeréckzeféieren.

D'Widerausfall vum Schicksal hunn vill Foussballspiller aus dem Gläichgewiicht bruecht oder verbittert, awer vis-à-vis vum Kipling senge Zwillingsimpostoren, déi Triumph a Katastroph bewonneren, bleift dem Beckenbauer seng elegant Rouhgewiicht bemierkenswäert. Souguer de Brian Clough war beweegt, iwwer hie ze soen: "Ech hunn de Franz Beckenbauer emol an e Restaurant erakommen gesinn, an hien huet et op déiselwecht Aart a Weis gemaach, wéi hie Foussball gespillt huet: mat Klass an Autoritéit."

Eng Méiglechkeet, d'Fussballgeschicht ze gesinn, ass als e kontinuéierlechen, onléisbare Kampf ëm Autoritéit an Afloss tëscht Spiller a Trainer. Zënter den 1930er Joren haten d'Trainer ëmmer d'Iwwerhand, awer de Beckenbauer ass ee vun de wéinege Foussballspiller, déi d'Aart a Weis wéi d'Spill gespillt gëtt, wierklech verännert hunn.

Och wann hien d'Liewen am Dugout ni wierklech genoss huet – hie war averstanen, Westdäitschland, Marseille a Bayern ze trainéieren, deelweis well hie sech gezwongen gefillt huet, Institutiounen ze hëllefen, déi him wichteg waren – huet hien sech ganz séier als e geschickte Trainer um Terrain bewisen.

1967 huet de Bayern säin éischten europäesche Pokal gewonnen, de Pokalgewënner. D'Roten hunn definitiv Fortschrëtter gemaach – wéi d'Bundesliga 1963 gegrënnt gouf, ware se ze onwichteg fir matzemaachen – awer de Beckenbauer konnt gesinn, datt e Schrëttwiessel néideg war. Ënnert hirem visionäre Trainer Zlatko Cajkovski war de Bayern e bëssen ze liichtfäerteg. Wa se d'Bundesliga gewannen wollten – an eng Chance op den Europapokal hunn – missten se méi effizient ginn.

Dat sollt ënner dem Jugoslaw net geschéien, deen de Veräin ee Joer méi spéit verlooss huet. Tëscht 1974 an 1976 war Bayern déi drëtt Equipe, déi dräi Europacupen hannereneen gewonnen huet. Och wann den "Triple" vun de Roten ënner der Leedung vum Dettmar Cramer an dem Udo Lattek erreecht gouf, kéint een argumentéieren, datt de Beckenbauer, deen d'Spill als Sweeper dirigéiert huet, den eigentlechen Architekt vun där gëllener Ära war.

De Beckenbauer war als Libero sou aflossräich, datt den däitsche Fussball taktesch nach laang nodeem hien 1983 seng Schong opgehaangen huet, a senger Legend gehale gouf. Och 1996, wéi Däitschland Europameeschter gouf, war hire beaflossendste Spiller de Sweeper Matthias Sammer. Eréischt wéi de Rudi Völler no enger katastrophaler EM 2000 d'Leedung iwwerholl huet, huet d'Mannschaft endlech taktesch Ketzerei - a däitsche Begrëffer - begaangen an de Sweeper opginn.

Als jonke Spiller war de Beckenbauer e begeeschterte Fan vum Giacinto Facchetti, deen an den 1960er Joren dee wuel beschten offensiven Full-Back op der Welt war. Wéi de Brian Glanville a sengem ... bemierkt huetGardeDoudesannonce fir den italieeneschen Idol: „Wéi de Beckenbauer dem Facchetti seng spektakulär Abréch vum lénkse Verteideger a seng donnernd Schëss mat der rietser Fouss observéiert huet, huet hie sech gefrot, firwat hien als Libero a Sweeper net vun enger méi zentraler Roll aus attackéiere sollt. Dat huet hien gemaach, an de komplette Fussball ass zu Bayern München gebuer ginn.“

De leschte Punkt vum Glanville ass ëmstridden. De Beckenbauer huet nach ni sou grandios Aussoen a sengem eegenen Numm gemaach. Awer als een, deen vill iwwer d'Spill nogeduecht hat, hat hien seng eege faszinant Vue op de Gesamtfussball, andeems hien emol gesot huet: "Et war méi dem Iwwerraschungselement wéi iergendenger magescher Formel ze verdanken. D'Hollänner sinn esou laang domat ewechkomm, well d'Géigner ni erausfanne konnt, mat wéi enge Taktike se konfrontéiert waren. Et gouf guer keng Taktik, just brillant Spiller mam Ball."

An anere Wierder, an der widderhuelender Diskussioun iwwer den jeeweilegen Afloss vun Trainer a Spiller op d'Entwécklung vum Spill, ass de Beckenbauer iwwerzeegt, datt, trotz deem wat d'Fussball-Hipster-Schoul vun der Geschicht kéint suggeréieren, de gesamte Fussball dem Johan Cruyff vill méi verdankt huet wéi dem Rinus Michels.

Den Osvaldo Ardiles sot, datt Däitschlands gréisste liewege Foussballspiller e Leader wier, deen exzellente Fussball gespillt huet. Dem Beckenbauer seng glorräich Deeg sinn eng beandrockend Erënnerung un eng Zäit, wou Trainer net nëmmen diktatoresch Mikromanager waren, a Spiller och Leader konnte sinn.

Net datt säi Stil jiddereen iwwerzeegt huet. An zwou Perioden beim New York Cosmos war säi Spill ze intellektuell fir ee vun den Exekutiven, deen sech bei engem Handlanger beschwéiert huet: "Sot dem Kratzer, hie soll sech no vir setzen - mir bezuele keng Millioun fir e Mann, deen an der Defensive bleift."

Schlussendlech wäerte mir Iech och Fussball-bezunnen Produkter vun eiser Firma empfeelen.