Txinako futbolaren etorkizunaz eztabaidatzen dugunean, beti liga nola erreformatu aztertzen dugu, baina oinarrizko arazoa alde batera uzten dugu: futbolak herrikideen bihotzean duen posizioa. Onartu behar da Txinako futbolaren oinarri masiboa ez dela sendoa, etxe bat oinarririk gabe eraikitzea bezala, zenbat apaingarri egin arren, alferrikakoa da.
Onartu dezagun, txinatar gehienek ez dute futbolarekiko grinarik. Gizarte bizkor batean, jendeak prestago dago onura zuzenak ekar ditzaketen jarduerak aukeratzeko, zelai berdean izerditan aritzea baino. Inboluzioaz ari zara? Izan ere, lehia biziko ingurune honetan, futbola luxuzko elementu bihurtu dela dirudi, eta ez du denek denborarik gozatzeko.
Zergatik da futbola beti ez-popularra Txinan? Arrazoia, egia esan, oso sinplea da.
Begiratu gure futbol amateurraren inguruneari. Partida baten ondoren, denak kontuz ibiltzen dira eta lesionatzeko beldur dira. Kezka hori ez da soilik mina fisikoa, baita bizitzarekiko babesgabetasuna ere. Azken finean, gizarte segurantza nahiko osoa duen herrialde honetan, jendeak oraindik ere kezkatzen du lesioengatik lana galtzeaz eta bizitzak abandonatzeaz. Aitzitik, edatea eta sozializatzea aukera "kostu-eraginkorragoa" bihurtu direla dirudi, harremanak estuago bihur ditzakeelako eta leialtasuna erakuts dezakeelako.
Futbolaren ospea ez da imajinatzen dugun bezain handia. Aro anitz honetan, gazteak jokoen menpe daude, adin ertaineko eta adinekoek mahjong nahiago dute, eta futbola ahaztutako txoko bihurtu da. Gurasoek prestago daude seme-alabei saskibaloia, tenisa, mahai-tenisa, igeriketa eta abar bezalako kirolak probatzen uzteko. Futbola askotan aukerarik onena da.
Gure futbol profesionalaren inguruneaz hitz egitean, "oilasko-lumak lurrean zehar" bezala deskriba daiteke. Ingurune honek hasieran futbolarekiko grina zutenak ere zalantzan jartzen ditu. Hiri handietan, gurasoek ez diete seme-alabei futbolean jokatzen uzten; leku txikietan, futbola are utziago dago. Herriko futbol zelaia hutsik dago eta bihotza urratzen du.
Txinako futbolaren garapenean espezializatutako editore gisa, oso kezkatuta nago. Futbola, munduko kirol nagusia, egoera deseroso bati aurre egiten ari da Txinan. Baina ezin dugu amore eman. Herritarren futbolarekiko maitasuna funtsean piztuz bakarrik sustraituko da futbola Txinan.
Txinako futbolaren etorkizunari buruzko itxaropenez beteta bazaude ere, mesedez, eman "atsegin dut" botoia eta partekatu gai honi arreta gehiago erakartzeko gure ahalegin bateratuak. Lagundu dezagun elkarrekin Txinako futbolaren garapenean!
Zergatik dira txinatar gehienak hain ilusio gutxikoak futbolarekiko, beste herrialde batzuek beren bizitza bezala ikusten duten bitartean?
Munduko kirolik ezagunenari dagokionez, futbolak zalantzarik gabe hartzen du bere lekua. Hala ere, historia luzea eta biztanleria handia duen Txinan, futbola askoz ere ez da hain ezaguna eta sutsua gerraz suntsitutako eta herrialde pobre batzuetan baino.
Industria bat garatu da, eta industria honetako jendea hiru mila soldata baino gehiagokoa izan daiteke, Interneteko batez besteko soldata altua da, industria munduko liderra delako, eta orain automobilgintza industria eta txiparen industria bide berean doaz, herrialdeak futbola garatu behar du, eta gero atzera egitea ezin da amore eman, industria-kate honetako talentuak hobeto bizi daitezen, hiru mila hileko soldata jasotzeko prest egotea ergela da!
Kirolak fidagarriak diren erakunde nazionalak direnean, Txinak handiak eta indartsuak izan daitezke, jende gutxiagok parte hartzen duen kirola delako, denon indarra mugatua delako; kirolen komertzializazio maila, sistema nazionalean parte hartzen duten pertsona kopuruak huts egin duelako, Txinak ez ditu alderdi horretan kirolak egiten, hala nola futbola, saskibaloia, tenisa, f1 bezalakoak.
Argentina eta Brasil ez dira herrialde pobreak, behintzat, jendea ez da txinatarrak baino pobreagoa. Futbolarekiko grina izatearen eta irteera gisa erabiltzearen arrazoia agian Europara iristea izan zen hasieran; baina orain industria-kate heldu bat osatu du eta goranzko bide normala da. Maite duzun karrera batean gogor lan egiteak delituak egiteak baino gehiago irabazten dizu, beraz, ahal baduzu, zergatik ez?
Bi motatako pertsonak baino ez daude futbolean jokatzen dutenak; bata oso aberatsa da eta alferkeriaz sufritzen du. Bestea pobrea da eta borrokatu nahi du. Ez pobrea eta ez aberatsa izatea ariketa fisikoa egitea da.
Argi eta garbi esateko, Txinako futbolak ez du funtzionatzen eta zu bezalako jende kopuru handia da horren arrazoi nagusietako bat. Lehenik eta behin, benetan uste duzu konderriko taldeak amateur hutsak direla? Gainera, Beijing Guoan bigarren edo hirugarren postuetan nagusi da, baina funtsean gazteen entrenamendu maila ere jokatzen du. Eta esaten duzuna egia bada ere, xuxurlatuko dizut Real Madrilek ere galdu egin zuela aipatzen ari zaren talde amateurraren aurka, Espainiako futbola etsigarria al da?
Uste dut momentuz ez dagoela kirol elektronikoez kezkatu beharrik kirol tradizionalen gainean, gehiegizko estutzea dela eta. Bi ezaugarri sozialak eta entretenimenduak ezin dute elkar ordezkatu ezerezean, eta haien erabiltzaile taldeak ez dira guztiz gainjartzen. Baliteke kirol elektronikoen zale berri askori ez axola kirolak, zaila da esatea benetan kirol tradizionalen merkatu kuota handi bat kentzen dutenik. Batez ere, entretenimendu aukera modernoen kopurua gero eta handiagoa izan arren, kirol tradizionalak, ahalegin fisiko handiko gizarte eta entretenimendu aukera gutxietako bat izanik, ez du lehiakide askorik ekosisteman, eta hemen ezarritako oinarriekin, gainegitura ez da hain txarra izango. Kirol elektronikoen gorakadaren eta kezka sentitzeko beharraren ondorioz, lehenengoa bideo plataforma luzea izan beharko litzateke, azken finean, "drama bat ikusiko dugu edo bi partida jokatuko ditugu" jende askok benetan aukera egin beharko du. Azken urteotan, futbolaren garapenak zailtasun batzuk izan ditu, ez kirol tradizionalen beraren aldetik, marketin metodoek, lehia mailak, faktore ekonomikoek, ideia operatiboek eta baita eragin politikoak ere, orain premiazkoagoa baita futbola konpontzeko.
Hala ere, horrek ez du esan nahi txinatarrek ez dutenik futbolarekiko grinarik. Izan ere, azken urteotan, herrialdeak futbolean duen arreta eta inbertsioa handitu ahala, gero eta txinatar gehiagok hasi dira futbolari arreta jartzen eta kirolean parte hartzen. Txinako futbolaren etorkizuneko garapena ere itxaropenez beteta dago.
Argitaratzailea:
Argitaratze data: 2024ko urriaren 18a
